Genç Eğitim

*
Düzenleme: Mahir KILIÇOĞLU

A. Sınıfta İletişimi Kolaylaştıran Teknikler

1.Öğretmen sınıf içindeki oturma düzeni içinde işitme engelli öğrencinin yerini, özel gereksinimleri göz önüne alarak planlamalıdır. Öğretmeni takip edebileceği en iyi yer ön sıralar ise oraya oturtmalıdır.

2.İşitme engelli öğrenci geleneksel tipte işitme cihazı kullanıyorsa, işitme cihazından yarar sağlanabilmesi için konuşmacı ile arasındaki mesafenin iki metreyi geçmemesi önerilmektedir.

3.Öğrencinin öğretmenini ve sınıfta söz alan diğer öğrencileri olabildiğince rahat izleyebileceği bir oturma düzeni çok yardımcı olmaktadır.

4.Dudak okuma konusunda zaman zaman yanılgılar olmaktadır. İşitme engelli bireyler ile konuşurken bazı kişiler daha iyi anlaşılmak amacı ile abartılı dudak ve ağız hareketleri yapmakta, ya da konuşmanın hızını, temposunu yavaşlatmaktadırlar. Ancak normal konuşma hareketlerinden ve hızından yapılan her türlü sapma, hem konuşmanın anlaşılmasını güçleştirecek , hem de işitme engelli çocuğun yanlış konuşma hareketleri geliştirmesine yol açacaktır.

5.İşitme engelli öğrencilerin birçoğu, konuşmaları iyi anlaşılmadığı için ya da kendileri karşı tarafın konuşmasını çok iyi anlamadığı için aşırı çekingen davranmakta ve sınıf için konu açılımlarına ve görüşmelere katılmamakta, öğretmenin sorduğu sorulara yanıt vermekte çekimser kalmaktadır. Öğretmenin bu durumu fark etmesi ve katılımlarını sağlamak için bu öğrencilere önceleri kısa yanıtlar gerektiren sorular yöneltmesi, ayrıca diğer öğrenciler ile küme çalışmalarına katarak bir ekip içinde derse katılımını özendirmesi yardımcı olabilir.

6.İşitme engelli bir öğrenciyi engelsiz öğrenciler ile birlikte bir sınıf içine yerleştirmek, öğrenciler arasındaki sosyal etkileşimin gerçekleşeceğini garantilememektedir. Belki de daha kolay öğrenci her konuda danışmak ve soru sormak amacıyla sınıf arkadaşlarına değil de öğretmenine başvurmak eğiliminde olabilir. Bu nedenle öğretmeni, sınıftaki diğer öğrencilerin de sırayla bu öğrenciye yardımcı olmalarını sağlayabilir.

B. Eğitim Ortamının İşitme Engelli Çocuğa Özgü Düzenlenmesi

1.Eğer yoksa bireysel işitme cihazları sağlanmalı,

a.Bu cihazların çalışıp çalışmadığı her gün kontrol edilmeli,
b.Öğrencinin cihazla birlikte kullandığı kulak kalıpları kendine özel yapılmış olmalı ve kullanıcı volümünde “ötme” sesi yaratmamalı,

2.Ses ulaşımını sağlayıcı FM cihazları kullanılmalı,

3.Sınıf içinde akustik düzenlemeler yapılmalı,

4.İçeride ve dışarıdaki gürültü seviyesi en aza indirilmeli,

5.Gereksinimi gereği çeşitli görsel eğitici malzemeler kullanılmalı,

6.Sınıf mevcudu öğretmen-öğrenci ve öğrenci-öğrenci etkileşimlerine, işitme engelli öğrenciye yeterli konuşma fırsatları verilmesine olanak sağlanmalı,

7.Konular ve kavramların öğretimi somut yaşantılar ile yapılmalı, öğrencinin bu yaşantılara ve gözlemlere aktif katılımı sağlanmalı,

8.Öğrenmeyi ve iletişim kurmayı özendirici öğretim teknikleri kullanılmalıdır.


C. Bireysel Planlamanın Yapılması

Her özürlü çocuğun eğitiminden en üst düzeyde yararlanabilmesi için bireysel eğitim planın yapılması gerekir. Eğitimin bireysel planlamasının yapılması şu konuları içermelidir:

1.Öğrenci için gerçek öğrenmenin en iyi hangi ortamlarda ve koşullarda sağlanabileceği.

2.Normaller ile hangi konuları hangi koşullarda bir arada öğrenebileceği.

3.Hangi konularda, hangi zaman aralıkları ile özel eğitime gereksinimi olduğu.

4.Gerekli olan destek hizmetlerini verecek olan personelin kimler olacağı. Bu personelin hangi mesleki ve kişilik özelliklerini bulunduracağı.

5.Değerlendirmenin nasıl ve kimler tarafından yapılacağı v.b. gibi.

Kaynak: TÜFEKÇİOĞLU, Umran; “İşitme Engelliler” Açıköğretim Fakültesi Yayınları, Eskişehir link: http://www.aof.anadolu.edu.tr/kitap/IOLTP/1267/unite08.pdf


*Fotoğraf alıntıdır.